Vooruitgang, theatre, rariteiten en gewoontes

Litshonile! (Goedemiddag) Litshona njani? (Hoe gaat het?)

We hebben geweldig nieuws. Sinds kort hebben een paar van de Nederlanders warm water! Dit betekend dat we af en toe hun huis als ‘badhuis’ kunnen gebruiken en kunnen meegenieten van deze fantastische vooruitgang. Naast deze vooruitgang is er nog een grote vernieuwing, er is nu mobiel netwerk. Dat betekent dat je vanuit Mbuma nu naar andere plaatsen kan bellen. Het aantal mensen dat met een mobiele telefoon rond loopt is drastisch gestegen en opeens hebben we bellende buurvrouwen gekregen. Het bellen is hier in Zimbabwe erg goedkoop. Een dollar per uur is hier heel normaal. Wijzelf hebben echter geen netwerk aangezien we hier nog maar een paar weken zijn en we ons prima kunnen redden met Skype en Whats App. De laatste tijd hebben we ’s avonds in ons huisje al een paar keer bezoek gehad van een verwarde man die dan bijvoorbeeld opeens in onze kamer staat. Best wel schrikken, gelukkig is hij tot nu toe steeds weg te krijgen. Volgens onze buurvrouwen in de kamers tegenover ons gehoorzaamt hij soms wel en soms niet aan hun bevelen. Hij schijnt wel vaker te komen. Erg prettig is het niet maar gelukkig zijn we hier altijd met veel mensen in huis. Gisteravond kwam er een andere verwarde man in ons huis, en ook die luisterde gelukkig naar ons vriendelijke maar dringend verzoek weg te gaan. Een andere ongewenste maar interessante indringer was onze eerste schorpioen. Hij zat in het bad (hoe kan het ook anders) en bleek ontzettend klein te zijn. Ze zeggen dat waar één schorpioen zit, er meer zitten. Gelukkig hebben we nog geen tweede ontdekt. Onze buurvrouwen hebben ons pas laten zien hoe hun kippen slachten. De volgende stap is natuurlijk dat we nu zelf een kip gaan kopen en die slachten. Zij hebben ons al beloofd om onze docenten te zijn. Zo nodig zijn ze bereid om het van ons over te nemen maar we zullen zien ;) In ieder geval gebruiken ze naast het gewone vlees, maag en nieren ook het nekje, de lever, het vel van de poten, en soms zelfs de kop! Onze buurvrouw gaf aan dat ze de kop niet erg lekker vond en die meestal weggooide maar dat men hier, zeker in grotere families, deze ook gewoon gebruikt. In Afrika heeft men soms toch wel heel bijzondere dingen. In een bepaalde ruimte zagen we stopcontacten in het plafond zitten. Verder is de hoeveelheid visite die jij krijgt bepalend voor je status. Men heeft namelijk de redenering dat je een goed mens bent als je veel visite krijgt. Nederlanders, krijgen jullie vaak visite? West-Europeanen die niet aan Afrika gewend zijn, zijn gemakkelijk te herkennen. In Hwange was daar een prachtig voorbeeld van. Een wat ouder stel liep voorbij in die typisch toeristische kleren. Toen wij hen groetten en vroegen hoe het met ze ging, keken ze ons aan met een blik van ‘Huh, oh jullie praten tegen ons, wat vreemd!’ Ja, in Nederland kijk je ook raar op als een onbekende op straat je opeens groet en vraagt hoe het gaat. Hier is dat echter heel normaal en soms krijg je er ook hele leuke gesprekken door. Deze mensen hadden duidelijk nog geen Afrika ervaren, zij waren er niet aan gewend dat het beleefd is om voorbijgangers te groeten en ‘How are you?’ te zeggen. Waarschijnlijk komen ze thuis met hele verhalen over de leeuwen die ze zagen et cetera, maar wat ze van de cultuur ervaren hebben is nog maar de vraag. We weten dat veel mensen denken dat mensen hier minder materialistisch zijn. Het klopt dat hier meer armoede is, maar mensen hier zijn wat dat betreft absoluut niet beter dan mensen in Nederland. In deze cultuur speelt geld ook een ontzettend belangrijke rol. Vaak werken zowel de man als de vrouw. In dat geval hebben ze ook een of twee maids. Eén voor de kinderen en één voor het huishouden. De baby’s hier krijgen naar ons gevoel soms een betere band met de maid dan met de moeder… De man-vrouw verhoudingen zijn hier wel wat anders dan in Nederland. Ons buurmeisje is pas bevallen van een baby, maar deze heeft nog geen naam. De vader, die in de stad zit, is daar namelijk nog steeds over aan het nadenken. Als de moeder een naam wil geven, dan wordt dat de tweede naam die het kind krijgt. Verder hebben we al een aantal keer gezien dat de vrouwen in hun pauze druk bezig zijn om te strijken (met een ontzettend oud ijzer waarin je kolen stopt en die je dan steeds opnieuw moet worden opwarmen) of met de was terwijl de man op een stoel zit en geen hand uitsteekt… Heel normaal…

 De laatste woensdag van de maand is het Theatre dag. De hele dag worden er dan geplande operaties uitgevoerd. De twee mooiste operaties die we hebben gezien waren toch wel de huidtransplantatie operatie en de verwijdering van een enorm groot lipoom uit de nek van een patiënt. Schitterend gewoon en ontzettend mooi dat dat hier kan.