Bushbush, gastvrijheid, Doopdienst en Hollandse spelletjes

Sawubonani,

Lunjani? Oftewel, hoe is het met jullie? We schrijven graag over alle leuke en mooie dingen die we hier meemaken en waar we volop van genieten, maar we zijn ook benieuwd naar jullie verhalen. We vinden jullie berichtjes, mails en reacties super leuk om te lezen, dankjulliewel  :)

Wandeling

Het bewijs dat de MAF hier vroeger actief is geweest zagen we in de vorm van een overgroeide landingsbaan net buiten Mbuma. In de bushbush zie je dan in een keer een groot gebied waar de bomen veel lager zijn. Ook liggen er witten stenen als bewijs, dat zijn er helaas nog maar een paar. Daarna zijn we door en langs een droge rivier gewandeld, heel mooi om de ruige natuur te zien! Tijdens de wandeling kwamen we langs een kraal. De bewoners kwamen naar de rivier om te praten. We mochten vervolgens mee om hun huisjes te zien. Heel lief, ze willen namelijk liever voorbereid zijn op bezoek van blanken zodat ze alles schoon kunnen maken. De bewoners bestonden uit een 60-jarige oma met 10 kinderen in de leeftijd van 7 tot 13 jaar. Zij leefde daar en had de zware taak om zowel het land te bewerken, het huishouden te doen als de kinderen op te voeden. Bushbush kinderen als deze, zijn meestal niet erg slim door de slechte voeding die ze krijgen. Ook bij deze vrouw lag het oogsthutje niet zo vol als het zou moeten zijn in deze tijd en zijzelf had kapotte kleding aan en geen schoenen. Het eerste wat we zagen toen we ons tussen wat palen door wrongen om de compound binnen te komen, was een kleedje met een opengeslagen Bijbel erop. De vrouw was er juist in aan het lezen geweest. Daarnaast viel ons op dat alles netjes opgeruimd en schoon was. Ze hadden zelfs een apart hokje voor een toilet, dat heel wat is in deze streek.

Gastvrijheid

Ndebele mensen zijn over het algemeen erg vriendelijk en gastvrij. Je kunt spontaan een suikerriet in je handen gedrukt krijgen of uitgenodigd worden om een weekend bij iemand in een compound te overnachten. Met zo’n suikerriet ben je trouwens wel een poosje zoet (letterlijk en figuurlijk). Je moet hem namelijk eerst helemaal met je tanden pellen. Vervolgens kauw je op een stuk suikerriet totdat alle sap er uit is. De resten spuug je weer uit, heel erg smakelijk.

Namen

In Nederland hoor je wel eens erg vreemde namen voorbij komen, maar hier kunnen ze er ook wat van. Een paar voorbeelden zijn: Phone, Monitor, Loveless, Praymore, Innocent, Silvester, Descent, Fortune, Cowboy, Privilege en Princess. Erg creatief zullen we maar zeggen.

Baptism

Afgelopen zondag hebben we een doopdienst meegemaakt in een dorpje dat onder de Mbuma gemeente valt. Onze afvaardiging bestond uit zo’n acht personen. We vulden het kerkje met een derde. Het kerkje zelf bestond uit vijf keer twee bankjes. Het doopvont werd gevuld uit een gebruikte limonadefles. Alles ging ontzettend plechtig. Één van de mannen die gedoopt werd heeft meegeholpen met de bouw van de nieuwe kliniek in Luthsi dat twee jaar geleden is gestart. Hij is in aanraking gekomen met Gods Woord door middel van de worships die elke ochtend en middag gehouden worden. Mooi om te zien dat hij na twee jaar tot geloof is gekomen.

Na afloop gingen we door naar een ander plaatsje voor een tweede dienst. Het was een beetje eng om de kerk binnen te stappen, het dak zag er nogal onbetrouwbaar uit. De algemene inschatting van iedereen was dat er slechts wat harde wind nodig was om de kerk zonder dak te laten zitten.

Hollandse spelletjes

Onverwacht werd ons gevraagd of we de HIV/Aids kinderen wilden vermaken. Zij komen eens in de zoveel tijd naar het ziekenhuis en daar is standaard een speeluur ingebouwd. Dit uur is er om het lange wachten te onderbreken en het bezoek aan het ziekenhuis wat leuker te maken. We hebben typisch Hollandse spelletjes gedaan waar de kinderen ontzettend van genoten. Bij sommigen duurde het even voordat ze snapten hoe ballonnentrappertje, koekhappen en zaklopen ging. Ondanks dat genoten ze volop! 

Dagje Bulawayo

Na een maand Mbuma is het echt weer nodig om naar de stad te gaan. Want ja, de laatste week was het toch wel een beetje op een houtje bijten omdat we door onze voedsel voorraad heen waren. Daarbij moet ook elke 30 dagen ons visa verlengd worden, dat konden we dus mooi combineren met de boodschappen. Na een halve dag bij de Immigration en in de supermarkt hadden we nog tijd om Bulawayo zelf te gaan verkennen. Dat was erg leuk, mensen beginnen hier gewoon gezellig met je te praten als je ergens aan het eten bent. Ik denk dat ik in Nederland een beetje raar zou kijken, maar hier is het heel normaal als iemand je vraagt hoe het met je gaat, wie je bent, wat je doet en waar je vandaan komt. Op de terugweg zijn we door het park van Bulawayo gelopen. We hoorden wat muzikale geluiden, dus zijn we er op afgestapt. Het bleek een groep studenten te zijn die met elkaar traditionele Afrikaanse muziek uitvoerden. Geweldig om te zien, we kregen gratis en voor niets twee korte optredens :D