Great Zimbabwe

Great Zimbabwe

Woensdag aan het einde van onze werkdag werden we naar de office van zuster Willie geroepen. We kregen het leuke nieuws te horen dat we samen met een Schotse visitor en een driver uit Mbuma mee konden voor een trip naar Great Zimbabwe. Dat betekent de volgende dag 4 uur ’s ochtends vertrekken. Great Zimbabwe is op een afstand van 8 uur rijden van Mbuma. We regelden een logeeradres bij een Nederlandse vrouw in Bulawayo, zodat we niet in één dag terug hoefden te zijn.  

Onderweg hebben we wildlife zebra’s en bavianen gespot, supergaaf! Bij aankomst in Great Zimbabwe zijn we gaan lunchen aan een fantastisch meer. Vanuit de verte hebben we nijlpaarden bewonderd. We hoorden dat er naast nijlpaarden ook veel krokodillen waren, helaas konden we die niet zien. Onder de stenen schoten talloze gekko’s vandaan, maar als we te dicht bij hen kwamen waren ze snel weer verdwenen.

Vervolgens hebben we onder begeleiding van een gids het pad beklommen die naar de leefruimtes van de vroegere koningen leidde. De ruïnes gaven een goede indruk hoe het vroeger geweest was. Hoe hoger iemand in rang was, hoe hoger hij ook woonde. De poorten die toegang gaven tot het verblijf van de koning waren zo laag gebouwd dat je wel moest buigen om onderdoor te lopen. Op die manier voorkwam men dat iemand niet boog terwijl hij naar de koning ging.

Het was leuk om te zien dat onze Zimbabwaanse driver duidelijk nog het meest genoot van alles.

Communie

Vanaf donderdag tot maandagochtend zullen we communie hebben. Dit is het Avondmaal seizoen, wat uitgaat van de Free Presbyterian Church of Schotland (FP church). Ter voorbereiding hebben we ook boeken te lezen gekregen aangaande het avondmaal, de Nederlanders houden ervan om ons genoeg leesvoer te geven;).

Er zal minimaal twee keer per dag een bijeenkomst zijn. Eén bijeenkomst is altijd een kerkdienst, en een tweede bijeenkomst kan bijvoorbeeld een broedermeeting zijn. Dit houdt in iedereen mag komen, maar dat de predikant dan steeds namen van mannen noemt die dan naar voren moeten komen en een bepaalde Bijbeltekst mogen gaan uitleggen. Het schijnt ook dat op donderdagochtend voor de eerste kerkdienst letterlijk een vrachtwagen vol mensen al psalmen zingend Mbuma binnenkomt. We kunnen ons nog niet goed voorstellen hoe dat zal zijn, maar het zal zeker een heel bijzondere ervaring worden.

Zendingsziekenhuis

Een zendingsziekenhuis, dat is iets wat Mbuma zeker is. Als we onze diensten draaien zijn we, net als alle anderen, aanwezig bij de worships om 7.15 en 16.15. Hierbij is zowel het zingen, bidden als lezen in het Ndbele. Met de bijbellezing kunnen we meelezen in onze Engelse bijbel, het zingen doen we gewoon mee in het Ndbele. Net als bij de Schotten zingt men hier de onberijmde bijbeltekst, dus we kunnen gewoon de Nederlandse psalmen ernaast houden.

Elke woensdagavond is een zanguurtje waarin zowel Ndbele als Engelse psalmen worden gezongen. Dit is geweldig mooi om mee te maken, de Zimbabwanen zijn namelijk erg muzikaal en zingen meerstemmig. Het is ook nog eens een handige oefening om hun melodieën

beter te leren kennen. Bijbelstudie is niet alleen iets wat op zondag plaatsvindt. Het is veel vaker, maar steeds voor verschillende doelgroepen. Op zaterdagochtend is het de beurt aan de gekwalificeerde staff en ons. De zondag heeft net een wat andere doelgroep dan de staff, maar ook daar zijn wij als Nederlanders aanwezig.

Kleine updates

Het produceren van de klik sounds in het Ndbele kost nog steeds wat moeite, maar het gaat steeds beter. Ook wennen we langzamerhand (een klein beetje) aan het Afrikaanse Engels.

Voor onze handwas is ondertussen een borstel gekocht, maar kwetsbare kleding doen we nog steeds net als de afrikanen tussen twee handen schoonwrijven. Onze douchetijd met de emmers wordt al korter, oefening baart kunst;)

Zondagavond hebben we onze eerste Afrikaanse regen meegemaakt. Dit houdt in dat je beter op blote voeten kan lopen dan op slippers, dan heb je namelijk net wat meer grip in alle modder. En ja, voor een klein stukje lopen is het raadzaam een regenjas aan te trekken.

Projecten

Ons rehabilitatieproject is nog steeds in volle werking. Voor onszelf is er op dit moment niet veel werk in. Over ongeveer twee weken hoopt alle documentatie binnen te zijn, dan kunnen we weer voluit aan de slag met het verwerken van de gegevens en het in elkaar zetten van een programma. Aangezien wij onze tijd graag willen vullen zijn we begonnen met het starten van een tweede project. Daarover hopen we de volgende keer meer te kunnen vertellen.

Oriëntatie

Gisteren ben ik (Marieke) meegelopen in de Female Ward. Het viel me op dat de routine van de Zimbabwaanse verzorgenden in het hospital duidelijk anders is dan de Nederlandse. Waar verpleegkundigen in Nederland aan het begin van hun dienst een ronde maken en zoveel mogelijk informatie vergaren bij de patiënten om deze te leren kennen, in te schatten en de gegevens te weten voordat men de artsenvisite in moet, begint men hier met schoonmaken en bedden opruimen. Het meelopen was erg leerzaam. Ik heb een veel beter beeld gekregen van alle goede dingen en alle verbeterpunten op deze afdeling.

Ondertussen heb ik (Aafke) al een aantal keer meegelopen met de x-ray operator. Hij is al 8 jaar de x-ray operator van het MMH, elke werkdag tussen 9 uur en 11 uur staat hij paraat om de röntgenfoto’s te maken. In de loop van de tijd heeft het ziekenhuis digitale apparatuur kunnen aanschaffen, waar ze dan ook heel erg blij mee zijn.

De röntgenkamer is nogal verschillend van wat ik in Nederland gewend ben. Zo is bijvoorbeeld alleen loodafscherming in de deur waardoor je binnenkomt. Het toilet van de staff is aan de linkerkant daarvan, dusja de staff kan hun behoefte beter buiten de x-ray uren om doen! In de kamer zelf staat gelukkig nog wel een loodscherm.

Daarnaast is de x-ray operator in die acht jaren een beetje minder alert geworden denk ik: diafragmering, insteltechnieken, het dragen van een loodschort en ademcommando’s schieten er nogal eens bij in. Bijvoorbeeld, een bekkenopname met indicatie heupdysplasie bij een kind is inclusief knieën en na het instellen laat je het kindje gewoon liggen. Het maakt verder niet uit als het beweegt tijdens de opname toch? Verder maakt hij prima foto’s hoorJ

En nee, de rest van de dag zit ik niet stil op een stoel. Naast de x-rays heb ik deze twee weken meegekeken op de verschillende afdelingen van het ziekenhuis, wat ook erg leuk en interessant is.

Vandaag hebben we bijvoorbeeld meegelopen met een ontzettend goed team dat het moeder en kind programma verzorgd. Dit bestaat uit verschillende onderdelen, het registreren en begeleiden van zwangere vrouwen, counseling van HIV/aids, consultatie en vaccinatie.

Wanneer een vrouw zwanger is komt ze naar het ziekenhuis gelopen, elke dinsdag is de mogelijkheid om je te laten registreren. Het ziekenhuis wil het liefst dat vrouwen dit al vroeg in hun zwangerschap doen, ze worden dan beloond met een paar zeepjes. Ook is een beloning te krijgen wanneer de man meegebracht wordt bij de registratie, er is namelijk ook een counseling over HIV/aids maatregelen wat ook voor hen erg nuttig is. Als de man meegaat hebben de verpleegkundigen de kans om niet alleen de moeder, maar ook de vader te testen op HIV/aids. Dit is allemaal in de ochtend, ’s middags worden palpaties van de buik uitgevoerd en wordt gekeken of de vrouwen geen oedeem, bloedarmoede of schildklierafwijkingen hebben. Daarna wordt een tetanus injectie gegeven en worden malaria en vitamine tabletten uitgereikt.

Verder kunnen moeders op die dinsdagen met hun kinderen naar het ziekenhuis komen om de medicatie en vaccinaties up to date te houden. Ik was omgedoopt tot het geven van de vitamine E pilletjes, kon ik ook wat nuttigs doen: -p Het is grappig om te zien hoe de kinderen reageren op je blanke huid. Sommige kinderen staren je heel lang aan en dan uiteindelijk zie je ze naar je voeten kijken of die dan ook wel echt blank zijn. Duidelijk dat het iets is wat ze nog niet zo vaak gezien hebben.